Bolesław Chrobry
Najstarszy znany nam syn Mieszka I i Dobrawy, przyszedł na świat około 967 roku. Już jako paroletni chłopiec został wciągnięty w sprawy międzynarodowej polityki, kiedy to na dworze cesarza Ottona I został zakładnikiem, mającym zagwarantować lojalność swego ojca wobec cesarza. Po śmierci swego ojca wygnał do Niemiec jego drugą żonę Odę oraz swych przyrodnich braci. Od 992 roku sprawował samodzielne rządy jako książę Polski. Chrobry kontynuował politykę ojca polegającą na ścisłej współpracy z Cesarstwem. Ponadto chcąc dorównać innym władcom chrześcijańskim, zaczął organizować wyprawy misyjne. W 997 roku Bolesław udzielił wsparcia biskupowi czeskiemu Wojciechowi, który prowadził misję chrystianizacyjną wśród pogańskich plemion Prus. Po jego męczeńskiej śmierci Chrobry wykupił ciało zmarłego biskupa i pochował je w Gnieźnie, co zwróciło uwagę cesarza niemieckiego. W 1000 roku Otton III przybył do Gniezna w celu oddania czci świętemu Wojciechowi. Cesarz został nadzwyczaj przyjęty przez Bolesława, a przy okazji zapadły bardzo istotne decyzje polityczne. Pierwszym wielkim osiągnięciem Chrobrego stało się utworzenie arcybiskupstwa gnieźnieńskiego i trzech podległych mu biskupstw - w Krakowie, we Wrocławiu i w Kołobrzegu. Dobre stosunki z cesarstwem nie trwały jednak długo. Przychylny Polsce Otton III zmarł w 1002 roku, a jego następcą został Henryk II, z którym Bolesław popadł w konflikt prowadząc długotrwałe wojny zakończone dopiero w 1018 roku pokojem w Budziszynie Milska, Łużyc oraz Moraw. W trakcie trwania konfliktu w 1003 roku Chrobry ogłosił się także królem Czech, jednak nie trwało to długo. Dużym osiągnięciem polskiego władcy była także wyprawa na Ruś w 1018 roku zakończona przyłączeniem do ziem polskich Grodów Czerwieńskich, utraconych końcem X wieku. Bolesław Chrobry był czterokrotnie żonaty. Jednak jego pierwsze małżeństwa nie trwały długo i wynikały z doraźnych celów politycznych jego ojca. Pierwszą żoną została córka margrabiego Rygdaga ,drugą węgierska księżniczka, która mimo, iż urodziła mu syna Bezpryma, podobnie jak pierwsza została wygnana z dworu. Jego kolejnymi żonami były Emnilda, z którą miał pięcioro dzieci, w tym przyszłego króla Polski - Mieszka II oraz Oda, córka Ekkeharda I - margrabiego Miśni. Po śmierci Henryka II w 1024 r., Bolesław Chrobry zdołał uzyskać zezwolenie papiestwa na koronację królewską, do której doszło w 1025 r., krótko przed jego śmiercią. Koronacja postawiła władcę Polski w rzędzie głównych monarchów Europy i usankcjonowała suwerenność Polski. Skutkiem zwycięskich wojen Bolesława Chrobrego były nie tylko zdobycze terytorialne, ale i rosnący autorytet władcy na arenie międzynarodowej. Panowanie Bolesława Chrobrego, pierwszego króla Polski otoczyło chwałą młode państwo polskie leżące nad Wisłą.